ileyi-

adının harflerinden arındırsam kendimi

hecelemelerim
eğreti
kalır
ne kadar göndersem
o kadar büyü(r)sün

çocuksu(n)-sun

gece geldiğinde
kendimden kalanlarla sarhoş
elinden tutup
döverim
senin üzerine
çökenleri
kimse tutmaz kimseyi

çünkü sokakta
çocuk
çocukta
sokak oldum
sanırsın
içinden dışarı
çıkmışlığın yok halbuki

ben ise seni
adım gibi taşırım
bilmezsin

ben taşıdıkça
sen anlamsız öfkeli
gereksiz yere
halbuki,
kendi
ni
sindirirsin

kalanlarınla
şehre kusarsın bedenini

kalırsın
öylece
kendine
beni de atarsın
bir yalnızlığın
bir ke(n)di
lerin
baki

delersin içerinden
dışarına doğru bedenini
parçaladıkça yitirirsin
değerini,
ben bakarım