antre

aynalar
antre boyunca sağlı sollu aynalar
üzerlerinden saçlarım geçiyor
yüzüm geçiyor
bacaklarım geçiyor
dönüp baktıkça
yalnızım
ama biri elimden tutuyor
kafam birinde hapis
bedenim bir diğerinde
avuçlarımı ilki almış
parmaklarım ikincisinde
hiç birinde bütünlenemiyorum
suretim yalnız
ama saçlarımı biri okşuyor
gülümsemem birine asılı
kirpiklerim ötekinde


sırtımda ki gamzede parmak izin duruyor

celladın maskesini giymişsin
cinayetine kurban gidiyorum
bu gizem niye?
aynalarda bile saklanmışsın
ben senin ciğerini biliyorum
nefesini tutsan ne?

canım da sıkılmıyor artık
sadece oksijensizlik
kırmaya başlasam hepsini
ellerim kanayacak
kanımda ki havayı
çekebilmek için
kendimi kanatmama değer mi?