çay

etrafından dolanıyorum
gece kifayetsiz iniyor şehre
biz en iyi
aynı zamirler üzerinden giriyoruz cümleye
bir yerlerde hep aynı
kafiye

hangi
toprak verimsiz kalır ki
yağmurunda senin?

çenem acıyor
çaya kıtlama yapar gibi
hayata kattığım için seni..