hiç bir iklim bu kadar karasal
olmadı
dudak çatlatan bir kuruluk
bakışlarında
çöl ıssızlığı
uykusuzluğunun izleri
kızıl kumlar
saçlarını okşamasam
da
uğuldayarak önce sesini gönderen fırtına
elinin tersiyle savuracak kumları..
o tek damla mavi
çatlamış dudağının kenarından
damlayan alaycı tebessüm..
ellerini tutsam
da
bıçak gibi bir serinlik
ezecek gün sıcağını
dikilip kapkara gecenin altında
gözlerine baksam
da
..
bu gece ay doğmayacak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder